وبلاگیان، خوابید یا بیدار؟

به شهادت همه ی آنها که رویدادهای ایران را در این بیست و هفت-هشت ساله، نه از روی شاخه درختِ شعار و غرقه در هیجان و خواب و خیال، که با تکیه بر تنه درختِ شعور دیده و سنجیده اند، سرنوشت ایران و مردمانش هرگز تا این درجه از وخامت و تا این حد نگران کننده نبوده است
در میان ما ایرانیان، در درون و بیرون، عمدتا دو نگرش به جنگِ بسیار محتمل میان بزرگترین ابر قدرت تاریخ بشر با ملت و کشوری غرق در بحران و سرگشتگی مشاهده می شود
گروهی قلیل اما پرهیاهو، باز در درون و بیرون، به جنگی که صدای دُهل اش را خوش می شنوند، سخت دل بسته اند. اینان، با این امید که جنگ راه تحقق رویاهای سرکوفته شان را هموار می کند؛ و آنان، با این خیال که جنگ مَفر تازه ای است برای استمرار بیشتر؛ و در میانه میدان کثیری از ایرانیان، باز در درون و بیرون، ترس از بمب و خون وفریاد و مرگ را فرو می خورند و امید دارند شب جنگ طلبان روز نشود
و در این حال یکی از بزرگترین و موثرترین شبکه های ارتباطی دنیای مدرن،زنجیره به هم پیوسته وبلاگ های ایرانی، زنده و پر انرژی، در اختیار ماست
اگر جنگی شعله ور شد، این شبکه، با همه توانش، به چه کار خواهد آمد؟
سر دادن ناله و فریاد و پراکندن فحش و سرزنش به بانیان و عاملانِ جنگ؟
اطلاع رسانی؟ با کدام هدف و به چه شکل؟
پرداختن به مسائل تاکنونی و ادامه راه تا حال پیموده؟
یا؟؟؟؟؟؟؟؟؟