Wednesday, February 27, 2008

پس از سکوتی شش ماهه

از جمله عیب های برخی وبلاگ نویسانی مثل من که دیر به این عرصه پا گذاشته اند هم این است که به هر بهانه ای اگر حال و حوصله و فرصت نوشتن را نداشته باشند وقتی وقفه ای کوتاه پیش می آید به اصطلاح پشتشان باد می خورد و می شود اینکه یکباره شش ماه گذشته و چیزی در وبلاگ ننوشته نشده. اگرچه جاهای دیگر و به شکل های دیگر کار نوشتن ادامه داشته. شاید هم عنوان بالای صفحه است که چون حکم می کند این یادداشتها "گاه به گاه" است و نه با ریتمی زمانه ای. به هر صورت پوزشی عمیق بدهکارم به دوستانی که در مدت به این صفحه سری زدند و چراغ را خاموش دیده اند