Thursday, July 30, 2009

رسانه ملی چگونه رسانه ای است؟


در گفتگویی آنلاین با چند تن از دوستان وبلاگ نویس و اهل رسانه، بحث به ویژگی های یک رسانه ملی کشید و پیشنهاد شد هریک از دوستان نظرش را بنویسد و از طریق یک "بازی" کاملا جدی وبلاگی از دیگران هم بخواهد تا این بحث را گسترده تر کنند. یکی از دوستان، فانوس آزاد، از من نیز خواسته است در این باره بنویسم.


ما ایرانیان، همچون بسیاری از دیگرملت ها، بطورکلی، نسبت به رسانه ها بی اعتمادیم. تعداد رسانه هایی که حتی در کشورهای مدرن و دموکراتیک از اعتبار و اعتماد عمومی برخوردارند، به نسبت تعداد کل رسانه ها بسیار اندک است. گذشته از این، ما ویژگی دیگری هم داریم و آن بی اهمیت انگاشتن رسانه و حرفه روزنامه نگاری است و اینکه سهل تر از نوشیدن آب می توان روزنامه نگار شد. چرایی آن بی اعتمادی و این بی اهمیتی را می توان از جهات بسیار بررسید اما گمان دارم یکی از مهمترین دلایل این باشد که هنوز تعریف روشن و دقیقی از مفهوم "رسانه ملی" نداریم. یکی ازساده ترین تعریف هایی که در باره رسانه عنوان می شود این است که رسانه همچون "آینه"ای است که واقعیت های جامعه را می توان درآن مشاهده کرد. اگر چنین تعریفی را بپذیریم، کار روزنامه نگار "آینه دار" ی است و همه ِ اعتبار و اعتماد عمومی نسبت به این "آینه" در رابطه ای تنگاتنگ با شیوه کار و میزان مسئولیت پذیری "آینه داران" است.

با این مقدمه، رسانه ملی به باورمن از سویی با خط مشی آن و ازسوی دیگر با ضابطه های روزنامه نگاری مدرن تعریف می شود. در زیر پوشش خط مشی :


- یک رسانه ملی به همگان تعلق دارد و همه ِ شهروندان حق دارند نقطه نظرهای اساسی درمورد مسائل اساسی را از این رسانه دریافت کنند.


- رسانه ملی باید ازتاثیر و نفوذ و سلطه همه ِ افراد یا گروهها و نهادها به دور باشد.


- آزادی گردش ایده ها وعقاید مهمترین ضامن آزادی رسانه ملی است.


- رسانه ملی در مقابل محتوای همه ِ برنامه هایی که منتشر می کند مسئولیت پذیر است و خط مشی ها و اتوریته خودرا درمورد همه ِ برنامه ها اعمال و اجرا می کند.


- احترام به حقوق انسانی و اخلاق (نه اخلاق گرایی)، ویژگی بارز یک رسانه ملی است.


- رسانه ملی، رسانه ای است که مخاطبان آن نقش ناظران همیشه بیدار را ایفا می کنند. مخاطبان روشن بین، آگاه و منتقد می توانند از طریق رسانه ملی به نیروی ضد قدرت قابل توجهی در برابر دولت ها و سازمان های رسانه ای که هدفهای اقتصادی را بیش از هرچیز درنظر دارند تبدیل شوند.


ضابطه های روزنامه نگاری


همه ِ برنامه های یک رسانه ملی باید پرنسیپ های شناخته شده روزنامه نگاری مدرن، از جمله دقت، امانت و بی طرفی را رعایت کنند.


- اطلاعات و اخبار در یک رسانه ملی منطبق بر واقعیت است و درهیچ شرایطی اشتباه و فریبنده نیست. چنین دقتی نه فقط با تحقیق کامل، که با زبان و شیوه های عرضه برنامه ها صورت می گیرد.


- در یک رسانه ملی اطلاعات و اخبار قابل بررسی است و روزنامه نگاران از موقعیت شخصی خود برای تبلیغ و گسترش عقاید شخصی شان استفاده نمی کنند.


- در یک رسانه ملی اخبار منعکس کننده رویدادهای مشخص است و بدون جهت گیری نقطه نظرهای مشخص را ارائه می کند و با انصاف و حرمت، به افراد، نهادها، مشکلات و رویدادها نگاه می کند.


- رسانه ملی و روزنامه نگاران آن، دریک جامعه مدرن و باز، برای کسب اعتبار که مهمترین پایه یک نهاد اطلاع رسانی است از هرگونه تماس و نزدیکی یا مشارکت با نهادهای فشار، ایدئولوژیک، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اجتماعی، که موجب تردید در بی طرفی باشد دوری می کنند.


بی شک ویژگی های یک رسانه ملی بسیار بیشترو مشروح تر از نکاتی است که اشاره شد. از آنجا که کسانی را که می خواستم دعوت به نوشتن کنم دوستان دیگر دعوت کرده اند. فقط مانده است مریم نبوی نژاد، که دعوتش می کنم به نوشتن در باره ویژگی های یک رسانه ملی .

Thursday, July 16, 2009

آینده سیاسی ایران


روز 18 تیر در دانشگاه تورنتو به کوشش دکتر رامین جهانبگلو کنفرانسی برگزار شد با عنوان: "آینده سیاسی ایران". در این

کنفرانس پنج تن از استادان و پژوهشگران ایرانی از جنبه های گوناگون در مورد آینده سیاسی ایران به زبان انگلیسی و برای ایرانیان و غیر ایرانیان سخنرانی کردند. گفتگو با سه تن از سخنرانان این کنفرانس را اینجا بخوانید و بشنوید

Saturday, June 06, 2009

انتخابات در تورنتو


با نزدیک شدن تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در ایران بسیاری از ایرانیان کانادا نیز به شکل های گوناگون نسبت به کاندیداها، برنامه ها و موضع گیری های آنها و بحث کلی تر لزوم مشارکت یا تحریم انتخابات توجه می کنند. در این میان دانشجویان ایرانی به ویژه آن ها که چندسالی است برای ادامه تحصیل به کانادا آمده اند بیش از گروه های دیگر نسبت به انتخابات ریاست جمهوری حساسیت نشان می دهند. گزارش انتخابات نمادین ایرانیان کانادا در دانشگاه تورنتو را اینجا بخوانید و بشنوید

Saturday, April 18, 2009

Monday, March 30, 2009

نامجوی محجوب


با صدا و کارهای محسن نامجو مدت زیادی نیست که آشنا شده ام. با شنیدن کارهای او نخستین برداشتم این بود که او هم هنرمندی است پرورش یافته سه دهه ای که شاید از لحاظ حجم و شگفتی تغییر و تحولات در تاریخ تا هرکجا دور ما ایرانی ها سابقه نداشته باشد و ناگزیر مهمترین ویژگی هنرمندان جوانش رفتاری اعتراضی و انکار همه ِ آن چیزهایی است که تا دوران آنها وجودداشته. این تصویر از نامجو را در مقایسه با دیگرانی که در این سالها از هنرمندان نسل جوان دیده و شنیده بودم در ذهن داشتم. در یکی دوهفته یی هم که در تورنتو بود فرصت دیدارش در جمع های خصوصی و دوستانه دست نداد. کنسرتش را هم نتوانستم بروم. اما دوساعتی که در جمع بیش از دویست تن از ایرانیان تورنتو در دانشگاه به بحث و گفت و گو نشست فرصتی بود که تصویر او در ذهنم را اصلاح کنم و عمق بیشتری بگیرد. محسن نامجو را برخلاف معنای نامش هنرمندی دیدم به شدت قابل احترام، متین و محجوب و گمان کنم از آن دسته آدمهایی که می دانند کی هستند و چه می خواهند. هنرمندی که دکتر رضا براهنی در تمجیدش گفت بوسه بر حنجره اش می زند. هنرمندی که به گفته خودش با سنتی که آنرا قبول ندارد مدارا که هیچ، اگر لازم بداند لگدی هم بهش می زند تا بیدار شود
فشرده ای از دوساعت بحث و گفت وگوی او را در قالب زمانی یک برنامه رادیویی اینجا بخوانید و بشنوید



Tuesday, March 10, 2009

!روزهای بعداز روز زن

با بزرگداشت روزهای خاص از سال به هر مناسبتی همیشه یک جوری مشکل داشته ام. این که یک روز را به کودک، زن، مبارزه با بیسوادی، فقر، صلح، حفظ محیط زیست و باقی عنوان ها اختصاص بدهیم و روزهای قبل و بعداز آن روزها انگار نه انگار به نظرم تصنعی و کلیشه ای بیشتر رفع مسئولیت نمود می کنه تا جا انداختن دلیل های وجودی آن روز. شاید هم به نظر دیگران اختصاص یک روز در سال هم به این موضوعات بهتر از بی توجهی باشه، که هست. اما تکرار هرساله همان حرف و حدیث ها و فرمالیته ها آن طور که باید و شاید مفید به فایده هست یا نه؟
از این مراسم روزجهانی زن در تهرانتو اگر فقط یک حرف حساب گرفته باشم عنوان این گفتگوست در اینجا

Wednesday, January 28, 2009

مفهوم انتخاب اوباما


حدود دوماه پیش بود که دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن به تورنتو آمده بود برای دیداری. کانون ایرانیان دانشگاه تورنتو هم از دکتر ندوشن دعوت کرده بود تا به مانند هر دیدارش از این شهر یک جلسه سخنرانی و پرسش و پاسخ برای دانشجویان و غیردانشجویان برگزار کند. این جلسه چندروزی پس از انتخاب باراک اوباما بود و دکتر ندوشن عنوان سخنرانی خود را مفهوم انتخاب اوباما تعیین کرده بود. متن این سخنرانی و گفتگو در آرشیو برنامه هایی که باید هرهفته برای زمانه آماده می کردم ماند تا آقای اوباما رسما رئیس جمهورشد. فشرده ای از حرف های دکتر ندوشن را اینجا در حد و حدود یک برنامه رادیویی بخوانید و بشنوید

Friday, January 23, 2009

بامدادی این گونه





وقتی روزت را با نگاهی به این صحنه آغاز می کنی، سلول هایت هم می لرزد و با خود می گویی
فرزند سرزمین آفتاب و گرما را چه به این صحنه ها؟

Saturday, January 10, 2009

آیا می شود؟




امروز شنبه، قرار است همین آدمها، حالا تعدادی بیشتر یا کمتر، در مقابل کنسولگری اسرائیل در مرکز شهر تورنتو جمع شوند و فریاد بزنند که: " همین حالا حملات به نوار غزه را قطع کنید" . "فلسطین اشغالی را آزاد کنید" و شعارهایی از این دست.
هرچه فکر می کنم نمی فهمم که آیا گوشی هست که این شعارها را بشنود؟ اصلا چنین حرکاتی در هر اندازه و با هر تعداد و تحکمی چقدر برنامه های نظامی-سیاسی از پیش تعیین شده و هدفمند دولتی پرزور علیه مردمانی بی زور را تغییر خواهد داد. مشوقان به شرکت در این تظاهرات اصرار دارند و دلشان خوش است که این اعتراض ها هر چه قوی تر باشد موثرتر است و باعث توقف شلیک موشک ها و بمب های انسان کش می شود. ممکن است، شاید، احتمالا و به فرض این نظر درست باشد، اما تاثیر چند ساعت راهپیمایی و شعاردادن در تسکین وجدان های کمی دردگرفته را هم نباید فراموش کرد. برویم ببینیم چه خواهد شد